Dziedzictwo

Dziedzictwo jest motorem i inspiracją działań Fundacji. Znajdujemy je we wszystkim, co nas otacza, obecne jest w historii naszego kraju, narodu i rodziny, faunie i florze, muzyce, prozie i poezji, rozległym krajobrazie i ciasnych zaułkach starówek, pałacach, zamkach i wiejskich chałupach, zapadających się grobowcach i prostych żołnierskich krzyżach w głębi lasu. Słyszymy je w wielokulturowym gwarze i pieśni Korony Polskiej, Rzeczypospolitej Obojga Narodów, jest obecne w II Rzeczypospolitej, towarzyszył naszej drodze do odzyskania Niepodległości w latach 1939-1989.

Dziedzictwo to odchodzi od nas bezpowrotnie wraz z ginącymi zawodach, tradycjami, czy ulatującym zapachem unicestwianych zabytkowych budynków. Jest obecne w aromacie świeżo skoszonego siana i wyjątkowej aurze złotej polskiej jesieni. Odnajdujemy je w niezwykłym smaku dawnych przepisów kulinarnych czy ziołolecznictwie.

Jest wreszcie w każdym z nas, genach naszych przodków, niezwykłej mieszanki milionów ludzkich istnień, której z reguły nie jesteśmy świadomi, a którą stanowimy.

Dziedzictwo logotypu

Logotyp fundacji inspirowany jest stronami tytułowymi dwóch oryginalnych wydań Konstytucji 3 Maja. Dwa warianty tej grafiki widniały na kartach tytułowych pierwszych wydań Ustawy Rządowej. Prawa uchwalonego dnia 3 Maja, Roku 1791. Ukazały się one w Warszawie nakładem Drukarni Uprzywilejowanej M.Grölla, Księgarza Nadwornego J.K.Mci [Jego Królewskiej Mości].

Michał Gröll to piękny przykład Polaka z wyboru. Ten uznany drezdeński księgarz urodził się w Norymberdze jako syn niemieckiego fabrykanta. W 1759 roku został sprowadzony do Warszawy przez króla Augusta III Sasa. W swojej przeniesionej z Drezna księgarni wydawał ekskluzywne woluminy i czasopisma. Jego wydawniczy dorobek jest bezcenny dla polskiej kultury między innymi dlatego, że zawiera dzieło jedyne w swoim rodzaju – Konstytucję 3 Maja.

Ten znak, nieodparcie kojarzy się nam z wielkością i postępowym charakterem wielokulturowej Rzeczypospolitej Obojga Narodów, ale też z jej rychłym upadkiem i walką wielu pokoleń o odzyskanie Niepodległości. To logotyp, który jest tak inspiracją, jak i przestrogą.

Dziedzictwo rodowe

Korzenie założycieli fundacji wywodzą się z rodu Górskich h. Pobóg, podupadłego podczas zaborów. Historię rodziny wypełniają liczne białe plamy, wynikające zarówno wskutek przerwania ciągłości pokoleniowej (zamordowanie Zygmunta Górskiego w KL Auschwitz) oraz konfiskata dóbr rodzinnych przez Niemców, a później przez komunistów.

Badania genealogiczne udokumentowały 10 pokoleń rodziny, począwszy od ok. 1650 r., gdy urodził się Stefan Górski, notowany w Herbarzu Adama Bonieckiego. Podpisy członków rodziny (w tym Jana Górskiego, wnuka Stefana) widnieją m.in. na dokumentach związanych z Konfederacją Łęczycką 1769 r. W 1812 r., Roch Górski, wnuk Jana, osiedla się w Jeżowie. W 1888 r. wnuk Rocha, Józef Górski przenosi się do Radomia. W 1905 r. jednym z inicjatorów strajków szkolnych jest 8 letni Zygmunt Górski ps. Gryz, późniejszy działacz POW i Legionów. W POW działało też jego rodzeństwo, Felicja Lisicka z domu Górska (POW, tajne nauczanie), Zdzisław Górski (POW, 1P. Ułanów Krechowieckich) oraz ks. Edward Górski, prałat kapituły Sandomierskiej i twórca Muzeum Długosza w Sandomierzu. W grudniu 1940 r. Zygmunt Górski został zakatowany przez Gestapo a następnie wysłany do KL Auschwitz i tam rozstrzelany. Aresztowaną razem z nim córkę Zofię uwięziono w KL Ravensbrück. W 1944 r. Zofia dostała się do II Korpusu gen. Andersa, gdzie współpracowała z Melchiorem Wańkowiczem przy redakcji książki „Monte Cassino”. W latach 50., jako Zofia Romanowicz zdobyła popularność jako polonijna pisarka. Razem z mężem Kazimierzem założyła w Paryżu Wydawnictwo Libella i Galerię Lambert, które nielegalnie wysyłały do Polski tysiące zakazanych książek. Dlatego też rodzina Górskich stała się celem operacji SB, zaś brata Zofii, Tadeusza Górskiego bezskutecznie próbowano zwerbować na agenta.

Potomek Stefana Górskiego h. Pobóg, Jacek „Wiejski” Górski to współzałożyciel Federacji Młodzieży Walczącej, autor jej nazwy i logotypu, członek Grup Oporu Solidarni, emiter Radia „Solidarność” i obecny Prezes Fundacji Dziedzictwa Rzeczypospolitej.

Prezes Fundacji jest działaczem opozycji demokratycznej w latach 1981-1989 oraz jednym ze współzałożycieli Federacji Młodzieży Walczącej a także autorem nazwy i logotypu FMW. Jako drukarz, grafik, współwydawca podziemnej prasy młodzieżowej, uczestnik akcji ulicznych, kolporter, a także emiter podziemnego radia współpracował także z Radiem Solidarność oraz Grupami Oporu Solidarność. Uczestniczył w strajkach studenckich NZS 1988 i 1989 roku.

Za działalność na rzecz przemian demokratycznych w Polsce oraz niezależnych mediów odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Wolności i Solidarności oraz odznakami honorowymi: „Działacz opozycji antykomunistycznej” „Grupy Oporu Solidarni”, „Federacja Młodzieży Walczącej” oraz „Zasłużony dla Warszawy”.

W życiu prywatnym genealog, miłośnik historii, dawnych krajobrazów i gór. Fascynat dziejów lotnictwa i latania, były skoczek spadochronowy i szybownik. Scenarzysta, reżyser i producent spektakli realizowanych przez Fundację, a także wydawca portalu Śpiewnik Niepodległości. Autor wspomnień „Moje PRL-owskie dzieciństwo” oraz artykułów publikowanych w prasie polskiej i polonijnej.